انتقال کنترل شده داروی لوتیروکسین با استفاده ازنانو حامل های متفاوت

نانوتکنولوژی در دهه آینده تاثیرات گسترده ای را در زمینه های مختلف زندگی بشر از جمله داروسازی و پزشکی خواهد گذاشت. در سالهای اخیر توجه فراوانی به تهیه نانوذرات مختلف به عنوان حامل داروها شده است چرا که نانوذرات به دلیل کنترل و آهسته نمودن رهش دارو، اندازه ذره ای کوچکتر از سلول، زیست سازگاری و نیز افزایش کارایی درمانی دارو می تواند به عنوان یک سیستم دارورسانی بسیار موثر در نظر گرفته شوند. امروزه نشان داده شده است که در حدود 40% از داروهای آبگریز به دلیل انحلال پذیری پایین و پایداری کم، نیاز به یک سیستم دارورسانی پیشرفته دارند. بنابراین نیاز به طراحی نانوحامل هایی که منجر به رهش آهسته دارو و ایجاد دوز مناسب شود، ضروری به نظر می رسد. حامل های لیپیدی (نانوذرات لیپیدی جامد) و نانوذرات کیتوسانی و سیلیکونی متخلخل اصلاح شده به عنوان حامل های دارویی می توانند برای انواع داروهای آب دوست و آب گریز به کار روند که دارو را به تدریج در بدن آزاد می کنند. لووتیروکسین دارویی با انحلال پذیری پایین می باشد و در درمان بیماری هایی تیروییدی مانند کم کاری تیرویید، سرطان تیرویید و... کاربرد دارد. ما از سیلیکون متخلخل به عنوان مخزنی برای رهش کنترل شده لووتیروکسین استفاده کردیم. پروس سیلیکون اکسید شده که توسط 3-آمینو پروپیل تری اتوکسی سیلان (aptes) اصلاح شده است، می تواند منجر به افزایش میزان بارگذاری دارو و همچنین ایجاد رهش کنترل شده به مدت 50 روز شود. سینتیک رهش دارو از از معادله درجه صفر پیروی می کند که یک رهش مناسب برای دارو می باشد. در بخش دوم این پایان نامه، نانوذرات لیپیدی جامد با استفاده از روش میکروامولسیون تهیه شد و اندازه نانوذرات لیپیدی بارگذاری شده با داروی لووتیروکسین، 153 نانومتر و بار سطحی 43- میلی ولت (بار منفی سطحی)، توسط دستگاه زتاسایزر گزارش شد. در بخش دیگر، ما نانو ذرات لیپیدی جامد را توسط پلی اتیلن گلیکول استارات-100 اصلاح کردیم. اصلاح سطح منجر به کاهش پتانسیل سطحی، از 40- میلی ولت به 23- میلی ولت شد. نتایج پایداری نانوذرات نشان می دهد که ph اسیدی محیط معده می تواند منجر به تجمع و تخریب نانوذرات لیپیدی جامد شود. در نتیجه حضور پلی اتیلن گلیکول در اطراف نانوذرات لیپیدی منجر به کاهش اتصال آنزیم و تخریب هسته تری گلیسریدی آنها می شود. شکل و ساختار سطحی نانوذرات توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسکوپ الکترونی عبوری و میکروسکوپ نیروی اتمی مورد بررسی قرار گرفت که نشان داد، نانوذرات شکل گرد و نسبتا" کروی دارند. در بخش سوم این پایان نامه، ما نانوذرات کیتوسانی را با روش ژله ای شدن یونی سنتز کردیم. اندازه نانوذرات کیتوسانی در رنج 250-190 نانومتر و مقدار راندمان انکپسولاسیون دارو حدود 85% محاسبه شد. سپس اثر امواج التراسونیک را روی میزان رهش دارو، از نانوذرات کیتوسانی بررسی گردید. این امواج منجر به افزایش رهش دارو تا حدود 90% شد. رهش دارو از نانوذرات مختلف، با استفاده از سل فرنز مورد مطالعه قرار گرفت که نشان دهنده رهش کنترل شده برای دارو بود. با تغییر شرایط بارگیری دارو در نانوحامل ها، از قبیل غلظتهای مختلف دارو، لیپید و وزنهای مختلف پلیمر زیست سازگار کیتوسان می توان دوزهای متفاوت و ثابت از داروی لووتیروکسین ایجاد کرد که منجر به عدم استفاده مداوم این دارو (به صورت قرص) برای ثابت نگه داشتن دوز این دارو در بدن می باشد.